Ina Smits
zoekt in haar werk naar nieuwe metaforen. Meestal is het de locatie die haar inspireert tot verhalen. Daarover maakt ze installaties die vaak samengaan met performances, vaak met materialen en objecten waar ze aan gehecht is. Zo wil ze haar gedachten over de wereld om haar heen en in haarzelf inzichtelijk maken. De verhalen die ze vertelt met haar werk gunnen de toeschouwer een blik in haar werkelijkheid. Daarmee stelt ze vragen over de wereld zoals we die denken te kennen. Is het mogelijk om de aanschouwer mee te voeren naar een andere, dat wil zeggen, haar werkelijkheid?